E shtunë, 26 Nëntor 2016

Administrata Amerikane e Barak Obamas në vend që të mbështes politikën e saj pran aleatit të vërtetë e të fuqishëm brenda NATO-s ndaj Turqisë, e cila numëron afërsisht 1 milionë ushtarë, ajo vazhdon të bëj gafe pa precedan duke injoruar Turqinë në këmbim të mbështetjes dhe përkrahjes së grupeve të vogla terroriste (kreaturat e tyre) në “Proxy War”, më lehtësisht të manipuloj me ata, si në Lindjen e Mesme ashtu edhe në Ballkan. Gestet e tilla të SHBA-ve të pakuptimta kanë bëre ajo të humb kohë, mjete dhe besimin e partneritetit strategjik Turk e cila është e pazavendësueshme për një rajon më me ndikim në glob.

Kapricioziteti i tepruar i Obamas bëri që administrata e tij qeverisëse të kthehet në një administrat më të dobët që ka ardhur deri më sot në Shtepinë e Bardh. Politika e tillë përçau përbrenda Pushtetin Amerikan në tre grupe udhëheqjeje si në politikën e jashtme ashtu edhe atë brendshmen. Njërën e udheheq qendra e CIA-së, tjetrën Pentagoni që të dyja të mbështetura nga Sionizmi jehud e ushqyer me apetite për të shkatërruar Arabët ekonomikisht dhe ushtarakisht në këmbim të mbrojtjes së Israelit, dhe tjetra e udhëhequr nga Shtëpia e Bardh, gjegjësisht nga i dezorientuari Obama, që ftohu marrëdhëniet me Netanjahun dhe Erdoganin.

Kjo mosmarrveshje mes Departamenteve Administartive më së miri u shfrytëzua nga Baronët Bankier dhe Magnatët industrial të Luftës duke e lënë Obaman para botës keq, një Nobelist për Paqe. Dy mandatet e Obamas veç sa e shtuan fushatat luftarake në rajon duke ua mbushur arkat e Bankierve dhe Magnatëve të industrisë së fëlliqur të Armëve.

Kjo politik brenda Administrative Amerikane e dis-harmonizuar tërhoqi pas vete anti-amerikanizimin më të thukt dhe më të urrejtur që ka parë ndonjëherë prej botës Islame, e veçmas atë Turke.

Politika e jashtme amerikane jo e kordinuar mirë solli dështimet më të mëdhaja të një pas njëshme duke zbehur besimin dhe simpatin e aleatëve musliman që do të rezultoj me humbje të strategjisë gjeopolitike amerikane në rajon. Pas megadështimeve të pakuptimta, SHBA humbi besimin dhe kredibilitetin edhe te disa aleat perëndimor. SHBA e kapluar në këtë huti shpejtoj të bëj gafin e radhëz duke hequr embargon prej Iranit gjë që e trimëroj ndërhyrjen e tij fizike në Irak dhe Siri, politik kjo që shkaktoi revolten arabo-sunite duke i ftohur marrëdhëniet në besueshmërin e qëllimeve të mira amerikane ndaj arabëve.

Gafet e rënda Amerikane do të hapin vakumin mes Botës Arabe dhe SHBA-ve. Situata e krijuar detyroi arabët t’i afrohen më pran Turqisë duke mobilizuar Ushtritë e tyre në formimin e një aleance paralele me perëndimorët në luftë kundër DAESH dhe Hesbollah si dhe grupimeve të tjera terroriste duke dislokuar mbi “Inxhirlik” të Turqisë forcat e saja ajrore, Arabia Saudite. Kurse Turqia në këtë rast bëri potezin më madhor dhe historik kur me bazat e saja ushtarake (tokësore dhe atë ajrore) rëshqiti drejt Katarit duke dëbuar nga aty amerikanët. Ndryshe Katari njihet si vendi më strategjik dhe gjeopolitik përndryshe nga bota e pranuar edhe si “Porta” e hyrje-daljes në të. Me këtë potez strategjik Turqia gjunjëzoi SHBA-të, kurse Japonia dhe Kina u privuan nga rrugët energjetike të tyre duke ua bërë ata të varura nga vullneti Turk!

Dështimet politike amerikane radhazi hapën erozionin e krijimit të vakumeve të mëdha rajonale, hapsirë kjo që hapi shtegun edhe Putini ate të plotësoj me prezencën e tij në Siri duke e forcuar pozitën e saj ball Amerikës, rast që determinoj aksi Turk t’i afrohet boshtit Rus. Ky afri i bëri ata faktor më dominues rajonal, tani me tendencë edhe në Ballkan.

Për këto deshtime politike kolosale, Cia dhe Pentagon, donin të ndëshkoninë ashpër Turqinë duke e perdorur “adutin e fundit” të tyre “Organizatën FETO”, me tentative për grusht shteti, por deshtoj. Ky dështim pozicionoj Turqinë me fuqishëm të rikthehet në skenën ndërkombëtare se atë më parë.

Tani Amerikanët në vend se të pranojnë keq menaxhimin politik ndaj Turqisë dhe ta reshtojn veten më pran saj, nga verbëria e big bossit imperialist do të shpejtoj të intrigoj në veriun e Sirisë grupet e vogla terroriste PKK (YPG-PYD) që përmes tyre të formoj një brez utopik kurd ose “Kurdistani Madh”, me kusht për t’ia shkëputur Turqinë nga takimi fizik me botën Sunnito-arabe. Por Turqia me vendosmëri mposhti këto ide amerikane coroditëse duke rifilluar operacionin luftarak drejt veriut Sirian me “Mburoja e Eufratit”, dhe kjo fushatë varrosi përgjithmon tentativat dinake amerikane e bazuar mbi një “brez komunist kurd”, mes dy kombeve sunnito-islame duke krijuar zonën e sigurisë kufitare!

Kështu ngadal por sigurt Turqia e Re tregon veten se po bëhet faktor dhe fuqi ekonomiko-ushtarake si dhe politike e rikthyer fuqimisht në skenën botërore përball SHBA-ve dhe Evropës, padyshim.

Tani mbetet të shihet Presidenti i ri i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Donald Trump, a do të marrë në konsideratë dhe të dëgjojë kërkesat e Turqisë, aleate në NATO dhe në luftën kundër organizatës terroriste DAESH, sidomos për ekstradimin e kreu të FETO-s nga Uashingtoni.

S’duhet kurrsesi të nënvlerësohet stabiliteti i Turqisë dhe besnikëria e saj karshi NATO-s. Turqia është i vetmi shtet, që do të pengojë avancimin dhe shtrirjen e DAESH-it drejt Evropës. Prandaj, sot të humbasësh Turqinë si një partnere strategjike domethënë fatkeqësi për vet Evropën e kolapsuar.

Edhe Ballkani është bërë një arenë interesash, në të cilën tashmë përpos Turqisë është përfshirë edhe Rusia. Putini në mënyrë të qartë është duke ndërhyrë në Ballkan. A mund të imagjinohet Ballkani të mbetet imune në atë që po ndodh në pjesën tjetër të botës. Amerika dhe Evropa me ironi thonë se nuk janë problem njerëzit që shkojnë në xhami dhe nuk mund të fajësohen ato për këtë, por, sipas tyre, problem është islami politik i Erdoganit. Por edhe Erdogani nuk vonon dhe u thotë atyre troc në fytyrë se: “Nuk mund të tolerojmë dyfytyrësinë politik të perëndimit edhe më tej”!

Tani Barak Obama, në udhëtimin e tij të fundit në Evropë po viziton Greqinë, që për të ka një domethënie të madhe gjeopolitike. Amerika ndoshta si politik të radhëz e instrumentalizoj artificialisht “Ceshtjen Came” si trysni për ta privuar Greqinë pran vetes duke e mbajtur atë larg boshtit Ruso-Turk!?

Nuk vonoi që edhe Kryeministri Edi Rama të potencoj se; “Nuk është sekret që ne gjithashtu kemi vendosur një partneritet strategjik me Turqinë. Nuk është sekret që jam një mik i mirë me Presidentin Erdogan”!

Shqiptarët sot duhet të rishqyrtojnë rireshtimin e tyre më me syçeltësi ngase politika Amerikane deri më sot kurrë nuk ka qenë ndaj shqiptarëve e sinqert. Ajo gjithnjë ka shikuar interesin e saj të ngusht duke keqpërdoror popujt e vegjël si monedh kusurimi në tryezat politike. Sot Turqia është një partnere më strategjike dhe e pandarë e Shqiptarisë që përcillet në të gjitha kohërat historike…

Sipas parashikimeve, Obama do të përdorë një fjalim që të kuptohet si një sinjal për pasuesin e tij të zgjedhur, Donald Trump. Pavarësisht se kush drejton Uashingtonin, gjeopolitikisht Athina mbetet e rëndësishme për Shtetet e Bashkuara të Amerikës, e jo Shqiptarët!?

Greqia luan një rol të rëndësishëm si një avanpost për Organizatën e Traktatit të Atlantikut Verior (NATO), si një urë për Israelin në Evropë dhe si një bazë ushtarake, duke qenë se SHBA-ja ka dislokuar një bazë qendrore të marinës dhe forcave ajrore në ishullin e Kretës.

Vlera strategjike e Greqisë është rritur që kur Turqia, nën udhëheqjen e presidentit, Recep Tayyip Erdogan është bërë më pak i besueshëm i Obamas. Uashingtoni nuk dëshiron destabilizim në kufirin juglindor të NATO-s, që kufizohet nga zonat e konfliktit në Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut.

E rëndësishme për SHBA-në është kontrolli ekonomik i aksit të paprekur të Israelit-Qipros-Greqisë, që mbështet aleatin e SHBA-së, Israelin. Duke pasur këtë parasysh, është e rëndësishme nga ana e perspektivës së SHBA-së që Greqia të mos shembet nga kushtet e krizës globale financiare e te kaloj ne duart e Ruso-Turkeve.

Tani nga Pushteti i Trumpit pritet pjekuri më të madhe që ta reshtoj aksin global të saj më pran Turqisë dhe Rusisë. A do ta afroj Amerikën rreth dy faktorëve Global sot apo do të vazhdoj të luaj në kartën e dështakëve të CIA-se dhe Pentagonit duke marr në qafë gjithë SHBA-në dhe botën e prekur nga interesi amerikan që çon drejtë ambisit, shkaku i një Israeli. Amerika detyrimisht duhet të përballet me Reformat më të thella dhe më serioze si në politikën e brendshme ashtu edhe ate të Jashtme, përndryshe rrezikon të c’fuqizohet si forcë botërore. Këtë Koha do ta dëshmoj, pas 20 janarit 2017!!!

*Opinionet e autorëve nuk paraqesin domosdoshmërisht edhe opinionin e Prizren Post.