Veziri Omer Vrioni Pasha pati sukses të madh në luftërat kundër Napoleon Bonapartit në Egjipt. Ai mori detyra të rëndësishme gjatë shtypjes së revoltës greke. Ai mbrojti garnizonin athinas kundër rebelëve gjatë Revoltës së Peloponezit. Ishte një burrë shteti osman që ka shërbyer edhe si vezir.

Omer Pasha ishte një shqiptar musliman nga fshati Vrion, afër Beratit, me një histori të dalluar në luftërat kundër Napoleonit në Egjipt. Kur Ali Pasha Tepelena u rebelua kundër Portës së Lartë, ai ishte arkëtari i tij. Fillimisht ai komandoi ushtrinë e Aliut për mbrojtjen lindore të Janinës, por më pas bëri një marrëveshje me Ismail Pashën, në atë kohë komandant i përgjithshëm i forcave të sulltanit, duke shpërbërë ushtrinë e tij në këmbim të pashallëkut të Beratit.

Pas vdekjes së Ali Pashë Tepelenës, ai ishte ndër komandantët e dërguar nga Hurshid Ahmed Pasha për të shtypur revoltën greke që shpërtheu në mars të vitit 1821. Më 24 prill 1821, në betejën e Alamanës mundi grekët dhe vuri në shtyllë(ekzekutoi) komandantin e tyre, Atanasios Diakos. Përparimi i Vironit u ndal përkohësisht nga Odisseas Andrutsos, i cili së bashku me një grusht njerëzish, i shkaktoi humbje të mëdha në Betejën e Hanit të Gravia-s më 8 maj 1821.

Në fund të vitit 1822, Vironi dhe Reshid Mehmed Pasha bashkuan forcat për të rrethuar qytetin e Mesalongit. Qyteti u rrethua plotësisht më 25 tetor dhe mund të kishte rënë nëse vendasit do të largoheshin nga qyteti. Megjithatë, për shkak të rezistencës së madhe, Vironi iu drejtua negociatave për të shpëtuar njerëzit e tij, kundër mendimit të Mehmed Reshidit dhe Jusuf Pashës. Kur nuk u arrit rezultati i dëshiruar në rrethim, morali i ushtrisë osmane u përkeqësua dhe kur u përforcuan nga deti, kapitenët turq rishtar dhe dy pashallarët planifikuan sulmin e tyre kryesor për natën e Krishtlindjeve të 24 dhjetorit, duke llogaritur se grekët do të kapeshin në befasi. Sulmi ishte i pasuksesshëm, megjithatë dhe rrethimi u hoq gjashtë ditë më vonë.

Si rezultat i këtij dështimi, armiqësia midis Omer Pashës dhe Mehmed Reshidit u përshkallëzua, duke bërë që ai të tërhiqej nga Porta kur u emërua komandant në Maqedoni në 1824. Gjatë luftës së mëvonshme osmano-ruse të 1828-1829, ai mundi ushtrinë ruse në Betejat e Hacihasanlar dhe Kurttepe në luftën e tij për të lehtësuar Rrethimin e Varnës, por ai nuk mundi të parandalonte rënien e Varnës më 11 tetor 1828.

Që në fillimet e saj familja Vrioni shfaqet e integruar në administratën osmane dhe kjo traditë vazhdoi deri në ditët e fundit të Perandorisë Osmane në trojet shqiptare. Omer Pashë Vrioni (i pari) llogaritet si një nga gjeneralët më të famshëm të Perandorisë Osmane gjatë fillimit të shekullit të nëntëmbëdhjetë, i cili u dallua në betejat egjiptiane kundër Napoleonit dhe në rrethimin e Mesolongjisë. Megjithatë, është një fakt i pamohueshëm se Vrionët kanë qenë ndër patriotët më të shquar shqiptarë. Kontributi i tyre patriotik, shpesh herë i vuri në konflikt interesi jo vetëm mes njëri-tjetrit, por edhe me Portën e Lartë, e cila nuk ngurroi të internonte “rastin e Mehmet Ali Pashë Vrionit” dhe anëtarët e familjes. Kontributi patriotik u intensifikua me Mehmet Ali Pashë Vrionin, i cili ishte anëtar i Komitetit Qendror të Mbrojtjes së të Drejtave të Shqiptarëve, i Komitetit të Janinës, i Shoqërisë së Stambollit dhe përfundimisht nënkryetar i Lidhjes së Prizrenit në vitin 1878, anëtar dhe gjithashtu Omer Pashë Vrioni II.